Życie konsekrowane przejawia się bardziej w tym, kim są te osoby niż to co robią. Fenomen tego życia pokazuje nam doczego jest powołany każdy z nas - do doskonałej jedności z Bogiem!  Ten duch prorocki świadczy o tym, że Bóg istnieje i jest obecny mimo, że minęło już tyle tysięcy lat!!!

Istotą takiego życia jest świadomość kim jestem i z Kim łączy mnie ta wyjątkowa więź. Właśnie z tej świadomości wypływa każde dzieło i inicjatywy osoby konsekrowanej. To dopiero wtedy jest ona zdolna kochać zarówno ubogiego, samotnego, chorego, małe dziecko - tak jak siostra i matka. Z jej serca wypływa ten ogrom miłości jaką ma w sobie do Jezusa Chrystusa, a jest jej tyle, że mimo iż rozdaje- to miłość się wciąż mnoży w jej sercu!   i realizuje się tu Ewangelia - im więc dajesz, tym więcej zyskujesz. Tylko  serce wypełnione milością może stać sie płodne i gotowe na duchowe macierzyństwo. I dlatego siostry- mimo iż nie mają dzieci - to jednak sa matkami :) 

Jest to wyjątkowe powołanie, które niesie też ze sobą samozaparcie, nieustanną czujność, ciągłą pracę nad sobą, wiele wyrzeczeń, ale....... 

.....nie brakuje osób, które wkraczają na tą drogę i chcą stawać się darem dla Boga i drugiego człowieka  takim sposobem życia.

...i co więcej?

Są w tym sposobie życia radosne, bo wiedzą na jak wielki dar odpowiadają i do jak wielkiej tajmnicy i bliskości są

zaproszone. 

A ty ? 

Jak często modlisz się o rozenanie swojego powołania?