Duszpasterstwo Powołań Honoratki

Kilka słów o życiu św. Elżbiety

Kilka słów o życiu św. Elżbiety

Wierna żona, kochająca matka i oddana naśladowczyni Św. Franciszka z Asyżu, czyli kilka słów o życiu Św. Elżbiety.


W tym krótkim artykule chciałabym podzielić się kilkoma refleksjami na temat świętej, której wspomnienie wczoraj obchodziliśmy. Elżbieta w swym życiu okazała się zarówno dobrą żoną, jak i wdową. Będąc jeszcze u boku swego męża udzielała jałmużny potrzebującym. Szczególnie oddana była posłudze trędowatym, w obliczu których widziała samego Chrystusa. Wyraźnie zauważamy tu wątek zbieżny z życiem Św. Franciszka, co jeszcze bardziej podkreśla jak wielkim autorytetem był dla niej ten Biedaczyna z Asyżu. Niesamowite jest dla mnie także to, że po śmierci swojego męża, nie ustała w dalszym poszukiwaniu swojej drogi, chcąc jeszcze ściślej realizować to, co Bóg dla niej przygotował. Św. Elżbieta, podobnie jak Matka Aniela Róża Godecka była kobietą czynu. Dokładnie wiedziała, czego chce od niej Bóg i wiernie to spełniała. Dzień po dniu, godzina po godzinie, uboga pośród ubogich, żyła i czyniła dzieła miłosierdzia w morzu cierpienia i nędzy, które ją otaczało.

Jej życie było całkowicie ukierunkowane na czynienie dobra. Było pieśnią miłości, ułożoną ze służby i wyrzeczenia. Postanowiła żyć Ewangelią w sposób prosty – jak mawiał św. Franciszek – pod każdym względem: duchowym i materialnym. Punktem kulminacyjnym jej dzieł miłosierdzia, było wybudowanie szpitala dla ubogich. Dla Elżbiety, tak jak dla współczesnego jej św. Franciszka, ubodzy, zwłaszcza najnędzniejsi, są samym Chrystusem. Z tego względu, powinni być oni obiektem szczególnej troski.

 

B2ok6DzIIAAQrBT.jpg large.jpg (206 KB)

 

Wpatrując się w jej życie można także wydobyć jeszcze jeden ważny wątek, który pokazuje jak bardzo umiłowała Chrystusa. Jej wielka hojność i pomoc ubogim budziła zgorszenie na zamku w Wartburgu, gdyż życie jej nie pasowało do zwyczajów. Wielu wasalów uważało ją za szaloną. Był to dla Elżbiety jeden z najcięższych krzyży: brak zrozumienia ze strony społeczeństwa, do którego należała, wobec jej pragnienia niesienia pomocy potrzebującym.

Życie Świętej Elżbiety charakteryzowało się coraz większym wewnętrznym oderwaniem od świata, aż osiągnęła całkowite ogołocenie, jak Chrystus na krzyżu. Elżbieta promieniowała radością i pogodą ducha. W głębi jej duszy królował pokój. Przeżywała doskonałą radość, której uczył św. Franciszek, w przeciwnościach, samotności i cierpieniu. Warto ją poznawać, ale jeszcze bardziej warto ją naśladować!


s. Natalia