Duszpasterstwo Powołań Honoratki

Franciszkańskie Lectio Divina

  1. Lectio Divina w Kościele

    Lectio Divina uczy, jak spotykać się ze słowem Bożym, jak je przemodlić i przyjąć całym życiem. Wśród wielu momentów wyróżnianych na drodze lectio divina szczególną uwagę zwraca się na kilka. Są to:
    – lectio (czytanie)
    – meditatio (rozważanie)
    – oratio (modlitwa)
    – contemplatio (kontemplacja).
    Lectio Divina w dzisiejszej postaci, ma swe korzenie w okresie patrystycznym oraz w środowisku mniszym. Stosowali ją Ojcowie Kościoła i zwykli mnisi, a chyba pierwszy umieścił to wyrażenie w dokumencie pisanym jako praktykę nakazaną św. Benedykt.
     
  2. Lectio Divina Franciszkańskie

    Świety Franciszek Franciszek Asyżu w swych Pismach nie uczy metody Lectio Divina. Wyraźnie jednak widać, że Słowo Boże czyta, medytuje, kontempluje i modli się nim. Jego Listy, modlitwy, napomnienie „utkanie" są Słowem Bożym. Dlatego też Franciszkańskie Lectio Divina nie jest metodą Anie schematem, ale sposobem na życie. Spróbujemy tu wyróżnić pewne elementy, kroki, następujące po sobie lub przenikające się wzajemnie.

    1) Przygotuj swoje serce!
    Wiara – Franciszek jest człowiekiem wierzącym. Pyta, poszukuje, ale zwraca się do boga i z wiarą oczekuje na odpowiedź, dlatego Franciszkańskie Lectio Divina jest przeznaczone dla osób wierzących.
    Problem – W Słowie Bożym Franciszek szuka odpowiedzi na konkretne problemy swojego życia. Przygotowując serce do modlitwy nie wolno oddzielać jej od życia.
    Cisza – Franciszek szuka miejsc osobnych, z dala od zgiełku, tłumów. Postaraj się znaleźć ciszę zewnętrzną. Popatrz też, czy już nazwałeś to, co dzieje się w twoim sercu, nazwany chaos może być tym problemem, na który Słowo odpowie.


    2) Czytaj konkretny fragment!
    Franciszek nie czyta całej Księgi, rozdziału, ale konkretny fragment, najczęściej i najchętniej ten, który na dany dzień daje Kościół. Wart więc przeczytać fragment Ewangelii, przeznaczony na ten dzień (sigla są w kalendarzykach, na stronach internetowych, w Oremus) Czytając skupiaj się na Słowie i zapamiętaj mały fragment: zdanie, werset, kilka słów. Ucz się ich na pamięć! Pamiętaj wybrać ten fragmencik, który najbardziej był dla ciebie jasny, zrozumiały, odpowiedział na jakiś problem w twym życiu.


    3) Noś w sercu!
    Franciszek konkretne Słowo (ten mały, wybrany fragment) nosił w sercu, przypominał go sobie w ciągu dnia. Po co? Ponieważ to Słowo realizuje się w ciągu dnia, staje się światłem w życiowych sytuacjach, umożliwia wybory, „rodzi się” przez uczynki.

    4) Pytaj Kościół!
    Istnienie jednak pewien problem! A może rozumiem Słowo tak, jak mi pasuje? Może słyszę to co chcę usłyszeć, a nie co mówi Bóg? Franciszek też się tego bał, dlatego – pytał Kościół, to znaczy kapłana. Dziś mamy pomoc w Kościele, służą nam kapłani, siostry, są także różne komentarze, książki wartościowe strony w Internecie. Kościół pomaga ci usłyszeć, co mówi Bóg.

  3. Lectio Divina dla ludzi prostych

    Franciszkańskie Lectio Divina jest sposobem życia dla ludzi prostych. Nie wymaga wielkiej wiedzy, a daje możliwość rozmiłowania się w Słowie i życia nim. Nie wyklucza to potrzeby szukania zrozumienia Słowa, czytania dobrych komentarzy, uzyskiwania wiedzy. Jednak nie jest to najważniejsze, bowiem, gdy nosimy w sobie usłyszane Słowo i staje się ono nam światłem w codzienności, to stajemy się Oblubieńcami i Matkami Jezusa Chrystusa, rodząc Go dla innych przez dobre czyny. (św. Franciszek, List do Wiernych).

Na koniec chcę podziękować ludziom, którzy odkrywali franciszkańskie podejście do Lectio Divina na warsztatach w Zakroczmiu; prowadzącym: br. Jarosławowi Banasiukowi i Pawłowi Szymala, oraz siostrom i braciom, uczestniczącym w tym spotkaniu. Dzięki!


s. Cecylia